Nerde O Eski Bayramlar

Nerde o eski bayramlar. Artık daha da sık duymaya başladık bu cümleyi. Nasıl duyulmasın ki. Elbette ki o eski bayramların, o eski ziyaretlerin ve muhabbetlerin yeri azaldı hayatımızda.

Ramazan Bayramı ifadesinin yerine bayram tatili denilmeye başlandı. Çoğu kişi bu tatili acaba hangi tatil merkezinde, otelde, deniz kenarında değerlendirebilirim diye düşünüyor.

Ziyaretler azaldı. Artık bütün akrabaları, konu komşuyu ziyaret etmek yerine sadece 1.dereceden akrabaları ziyaret etmek yeterli geliyor. Diğerleri ise teknoloji kurbanı oluyor, bir mesaj yetiyor onlara.

Çocuklarımız ise bayramda gezmek yerine elinde laptop, tablet ya da cep telefonu, esir olduğu sanal dünyanın içinde boğulup kalıyor. Tıpkı çoğu diğer günlerde olduğu gibi.

Bizler ise geçmiş ile gelecek arasında sıkışıp kalmış olarak geçmişin adetlerini yaşatmak için, bayram ziyaretleri unutulmasın, muhabbetler azalmasın diye çırpınıp duruyoruz.

Şu an küçükken gezdiğim yerlerin birçoğuna gidemiyoruz. Çünkü küçükken başka derdimiz yoktu ki. Yaşadığımız yerdeki evleri ev ev ama hiç ev atlamadan gezip herkesin elini öpüp başımıza koyardık. Bazen başımızı okşarlardı ona da sevinirdik.Şekerimizi, kolonyamızı alıp koşa koşa diğer eve giderdik.

Bu arada yazıyı yazarken 3-5 çocuk geldi, bayramınız mübarek olsun dediler, mutlu olduk. Hala bu geleneğin devam etmesi, çocukların en güzel bayramlıklarını giyerek gezmeleri içimdeki ümidin yeşil kalmasına vesile oldu. Umarım yıllar boyu bu adetimiz devam eder.

Küçüklüğümü hatırlıyorum da biz de 7-8 arkadaş vardık aynı yaşlarda olan. Hep beraber gezerdik. Cami çıkışındaki bayramlaşmadan sonra verilen kahvaltıda her yıl aynı masada birleşmek üzere söz verirdik ve bu sözümüzü de yıllar boyunca büyük oranda yerine getirdik, ta ki son bir kaç seneye kadar. Yine devam ettirirdik ama artık kahvaltı vermiyorlar. Güzel bir geleneğimiz daha tahminimce bir daha geri gelmeyecek şekilde kalktı.

Bir ara arkadaşlarla beraber hep aynı poşete şekeri toplardık. Bazen gittiğimiz yerdeki içi şeker dolu tabağın hepsini poşete boşalttırırdık. Gezme işi bitince de işin zevkli tarafı başlardı. Ganimeti paylaşma işi. Aynı tür şekerleri ayırır kaç kişiysek ona göre dağıtırdık şekerleri. Geçtiğimiz yıllarda yaşları 40 'lara dayanmış genç delikanlılar da grup halinde yani 20-25 kişi dolaşırlardı ve aynı taktiği kullanırlardı. Zevkliydi kısacası.

Nerde o eski bayramlar ifadesini biz de kullanır olduk. Bundan 15-20 yıl sonrasını ise düşünmek bile istemiyorum.

Olsun yine de içimde bir bayram sevinciyle yaşıyor olmak, bu dönem de değil de o dönemde çocukluğumu geçirmiş olmamın mutluluğuyla yaşıyor olmak bana şimdilik yeter.

Herkesin bayramı kutlu olsun...